Als je je enigszins hebt verdiept in gezonde voeding, dan ben je vast weleens iets tegengekomen over de ‘magische werking’ die kruiden zouden hebben of misschien wel over de ‘onzin over kruiden’, omdat het allemaal niet sterk wetenschappelijk bewezen is. In dit korte artikeltje willen we je wat uitleggen over de werking van kruiden.

In supermarkten en restaurants zie je steeds meer producten die vegetarisch of veganistisch zijn. In de voedingscultuur is een trend gaande waarin er steeds minder dierlijke producten worden gegeten. Er zijn zelfs restaurants waar enkel vegetarische/veganistische gerechten worden gegeten en geserveerd. Een jaar of 10 geleden was dit nog vrijwel ondenkbaar. Toen moesten je het in de supermarkten doen met een pakje tofu of tempeh, in een restaurant met een simpele salade. In de sportwereld, in het bijzonder binnen de krachtsport, blijft er toch nog steeds een stigma hangen rondom plantaardige voedingspatronen. De overtuiging van veel mensen binnen de krachtsport is dan ook dat je zonder het eten van vlees niet zulke goede resultaten kan boeken dan wanneer je wel vlees zou eten. In dit artikel gaan we kijken naar waarom je een vegetarisch of veganistisch voedingspatroon zou kunnen overwegen voor je algemene gezondheid, en naar het combineren van een vegetarisch/veganistisch voedingspatroon in combinatie met krachttraining.

Het hebben van routines is niet inherent iets goeds. Enerzijds omdat slechte routines ook routines zijn, en anderzijds omdat de routine zelf niet het doel is. Maar hierover later meer. Er bestaan heel wat misvattingen en onbenutte kansen als het gaat over routines. Deze willen we in dit artikel graag met je doornemen, zodat jij je ‘pakket’ aan routines hopelijk wat kan versterken en verrijken na het lezen van dit artikel, en misschien wel net zo belangrijk: dat je iets beter weet waarom je het doet.

Wanneer je kijkt naar de doelstellingen van veel sporters, zou je denken dat spiergroei een proces is dat de meeste mensen wel begrijpen. Niets is minder waar. Spiergroei is een vrij complex en biochemisch proces dat maar door weinig mensen echt wordt begrepen. Toch proberen wij het je in dit artikel zo simpel mogelijk uit te leggen, zonder de sleutelbegrippen te vermijden. Op basis van die termen kun je namelijk zelf verder op onderzoek gaan, wat wij natuurlijk erg aanmoedigen. De literatuur uit dit artikel is afkomstig uit (1) de Henselmans PT Course, (2) Gropper, S.S & Smith, J.L. (2013). Advanced Nutrition and Human Metabolism, en (3) Bond, P. (2017). Bonds Voedingssupplementen. De stof komt misschien over als droog, maar weet dan dat het eigenlijk nog veel technischer is dan hoe wij het je nu gaan uitleggen. Gedurende het artikel nemen we je steeds iets verder mee de diepte in. We beginnen dus bij de absolute basis: waar hebben we het eigenlijk over als we spreken over spiergroei?

Als de term ‘vetten’ valt, hebben mensen hier vaak een negatieve associatie bij. Terwijl het gewoon, samen met koolhydraten en eiwitten, een van de macronutriënten is. Vetten geven vaak een negatieve associatie omdat ze je dik zouden maken. De reden waarom dit veel gedacht wordt is omdat vetten per gram meer kcal bevatten dan koolhydraten en eiwitten. Waar vetten zo’n 9 kcal bevatten per gram is dit bij eiwitten en koolhydraten ‘slechts’ 5kcal per gram. Aankomen en afvallen draait om de energiebalans, dus minder kcal eten dan je verbruikt betekent afvallen, en meer kcal eten dan je verbruikt betekent aankomen. Als je minder vetten eet en meer koolhydraten en eiwitten krijg je minder kcal binnen en val je af. Top idee toch? Maar dit is toch iets te kort door de bocht. Vetten zijn namelijk heel belangrijk voor het lichaam. In dit artikel zullen we je eerst een introductie geven van wat vetten zijn en vervolgens uitleggen wat deze doen in het lichaam. We kunnen je vast verklappen dat het schrappen van vetten uit je voedingspatroon een nogal slecht idee is.

Als je werkt of studeert zal je geregeld mensen horen die erg naar het weekend toe leven en er met plezier op terugkijken als ze maandag weer aan ‘de zware werkweek’ beginnen. Ook op sociale media kan je geregeld dingen zien en lezen over de weekenden die zo snel gaan en de doordeweekse dagen die eindeloos lijken te duren. Op het moment dat je er zelf echt zo in staat is het misschien eens goed om te kijken naar waar dit vandaan komt en wat er de gevolgen van zijn. In dit artikel willen we jullie hierin meenemen en wat vertellen over wat we hier de ‘weekend tot weekend’ mentaliteit noem.

Tijdens het trainingsschema of het behalen van doelen zul je vroeg of laat (bijna) altijd wel iets doen wat de progressie of het behalen van het doel tegenwerkt. Je begaat van een misstap. Je doet iets, bewust of onbewust, waarvan je weet dat het eigenlijk niet bijdraagt aan het doel dat je voor ogen hebt. Misschien een feestje waarop je wat meer drinkt, wat ten kosten gaat van je herstel, of iets ‘ongezonds’ eten. Het begaan van zo’n misstap is niet handig, maar niet het probleem op zich. We zijn namelijk allemaal mensen en zullen ook allemaal fouten maken. Het is vooral belangrijk hoe we er vervolgens mee om gaan.

Op het eerste gezicht kunnen deze twee begrippen lijken op synoniemen, maar als we er beter naar  kijken dan bestaan er wel degelijk verschillen tussen. Alvast een boodschap vooraf: het een is niet per definitie beter dan het ander. Er is simpelweg een verschil, en afhankelijk van het doel dat je nastreeft met je fysieke activiteit zou je het bewegen kunnen zien als louter ‘sporten’, of ook als ‘trainen’. Je zou het als volgt kunnen zien: iemand die traint, is tevens aan het sporten. Maar iemand die sport, is niet per se aan het trainen. Als je sport zal je fysieke activiteit er dus wat anders uitzien dan wanneer je ‘traint’.

Ad libitum diëten is een manier van diëten waarin je kijkt naar de behoefte van je lichaam, heb je veel honger eet je wat meer en als je minder honger hebt eet je ook wat minder. Eigenlijk doet iedereen dit die niet bewust met voeding bezig is. Dit betekent niet dat het geen goede manier van diëten is voor fanatieke sporters, ik denk juist dat het uiterst geschikt is voor fanatieke sporters. In dit artikel zullen we jullie meenemen in de nadelen van andere dieetstijlen ten opzichten van ad libitum diëten en ook nadelen van het ad libitum diëten naar voren laten komen.

Dit artikel gaat niet over hoe je je belastingaangifte moet doen. Het gaat daarentegen over de belasting die je je lichaam oplegt tijdens je trainingen, en hoe dit in relatie staat tot de belastbaarheid van het lichaam. Voor we alle kruisverbanden gaan uitleggen, is het goed om de begrippen ‘belasting’ en ‘belastbaarheid’ even scherp te hebben. De belasting is de trainingsprikkel die je je lichaam oplegt. Dit kan eigenlijk op micro- (tijdens een training, of zelfs een specifieke oefening) meso- (je trainingsprikkels gedurende een week of iets langer) en macroniveau (de manier waarop je je lichaam over een periode van maanden belast) worden bekeken. Wanneer het gaat over belasting op macroniveau, dan komt het begrip ‘periodisering’ ook nadrukkelijk om de hoek kijken. Periodisering is het logisch op elkaar afstemmen van de verschillende trainingsprikkels (denk aan het hanteren van meerdere intensiteitsgolven) over de (middel)lange termijn. Het tweede centrale begrip, de belastbaarheid, gaat over de hoeveelheid belasting die je het lichaam kan opleggen. Het is belangrijk om te begrijpen dat blessures veroorzaakt door een 

Dit artikel druist misschien een beetje in tegen veel van de vorige onderwerpen, waarin we het belang van een goed doordacht trainingsschema benadrukken en het hebben over consistentie, intensiteit en volumes. Toch kan autoregulatie naast al die onderwerpen bestaan. De term ‘autoregulatie’ wordt in meerdere contexten gebruikt, maar binnen de trainingsleer slaat het vooral op het afstemmen van de trainingsbelasting op je fysieke en mentale gesteldheid op dat moment. Anders gezegd pleit het voor het luisteren naar je lichaam, in plaats van constant allerlei externe getallen op jezelf te projecteren.

Het zou krankzinnig zijn om hier een sluitend antwoord op te geven, omdat we niet weten welk individu we tegenover ons hebben. Zelfs als we dat wel weten, kunnen er hooguit voorspellers worden aangewezen waarop iemands progressie stagneert. Je kunt hier pas een gerichte uitspraak over doen wanneer je informatie hebt over iemands gevorderdheid, lichamelijke samenstelling, medische achtergrond, privé-situatie en trainingskwaliteit. Onder dit laatste verstaan we voor het gemak de hele inhoud van de trainingen en hoe die  over een langere termijn op elkaar zijn afgestemd. Toch kunnen we uit al deze categorieën wat ‘voorspellers’ destilleren die in de praktijk vaak de reden zijn dat mensen minder progressie maken dan ze op basis van hun inzet verwachten. Dit is trouwens direct al heel subjectief, omdat het gros van de mensen een heel irreëel beeld heeft van wat ze kunnen en vooral mógen verwachten van hun inspanningen in de sportschool. Een credo dat je hierbij in je hoofd kan houden: ‘train alsof je een wereldkampioen bent, maar verwacht niets’. Dat is misschien wat pessimistisch, aangezien je natuurlijk best wat resultaat mag verwachten op de lange termijn. Het schetst echter wel goed waar het bij veel mensen juist aan schort: goed verwachtingsmanagement. Is dit namelijk niet op orde, dan leidt dat vaak alleen maar tot deuken in je zelfvertrouwen en